Celem jest zmniejszenie różnicy między dochodami gospodarstw rolnych, a dochodami uzyskiwanymi
z działalności w innych gałęziach gospodarki.
Rolnik aktywny zawodowo.
Szacowana stawka ok. 118 euro/ha.
Obszar gospodarstwa, w odniesieniu do którego wystąpiono z wnioskiem o płatności bezpośrednie,
jest nie mniejszy niż 1 ha, albo w przypadku rolników posiadających mniej niż 1 ha, ale otrzymujących
płatności do zwierząt, minimalna kwota płatności bezpośrednich wynosi co najmniej 200 euro. Działka
rolna deklarowana do wsparcia (min. 0,1 ha) musi być położona na gruntach będących kwalifikującymi
się hektarami.
Wsparcie przyznawane jest jako uzupełnienie „Podstawowego wsparcia dochodów”. Stanowi
dodatkowy instrument stabilizujący dochody rolników i uodparnia przed wahaniami rynkowymi
cen środków produkcji oraz produktów rolnych. Wsparcie ma także na celu zmniejszanie różnic
w dochodach między gospodarstwami mniejszymi, a gospodarstwami większymi.
Rolnik aktywny zawodowo.
Szacowana stawka ok. 40 euro/ha.
Płatność redystrybucyjna jest przyznawana rolnikowi, jeżeli łączna powierzchnia gruntów położonych
na obszarze zatwierdzonym dla tego rolnika do płatności podstawowej jest nie większa niż 300 ha i
przysługuje do powierzchni gruntów nie większej niż 30 ha w gospodarstwie.
W przypadku spółdzielni, limit 30 ha będzie miał zastosowanie odrębnie dla każdego z członków
spółdzielni, którzy wnieśli wkład gruntowy do spółdzielni.
Płatność dla młodych rolników, przyznawana do powierzchni, na której prowadzona jest działalność
rolnicza.
Młody rolnik.
Szacowana stawka ok. 61 euro/ha.
Nie ma limitu dla powierzchni gospodarstwa. O płatność można ubiegać się maksymalnie przez 5 lat
nie później niż do kampanii 2027 r. w ramach PS WPR 2023-2027.
Rzeczywista wysokość stawek płatności bezpośrednich jest określana corocznie, po zakończeniu naboru wniosków, na podstawie danych zadeklarowanych przez rolników i zweryfikowanych przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Rolnik aktywny zawodowo, który:
– spełnił minimalne wymagania;
– jest posiadaczem gospodarstwa rolnego położonego w granicach Rzeczypospolitej Polskiej
i prowadzi działalność rolniczą;
– w przypadku ekoschematów związanych ze wsparciem do powierzchni gruntów – zadeklarował do
wsparcia działkę, o minimalnej powierzchni 0,1 ha, położną na gruntach będących kwalifikującymi się
hektarami.
Celem interwencji jest zachęcenie rolników do tworzenia obszarów z roślinami miododajnymi,
stanowiącymi długotrwałe, różnorodne i bezpieczne żerowiska dla pszczoły miodnej i dzikich
owadów zapylających. Ekoschemat polega na utworzeniu obszaru z roślinami miododajnymi przez
wysiew mieszanki składającej się z co najmniej dwóch gatunków roślin miododajnych z określonej
listy. Dodatkowo obowiązuje zakaz prowadzenia produkcji rolnej (w tym zakaz wypasu i koszenia)
w terminie do 31 sierpnia oraz zakaz stosowania środków ochrony roślin.
Jakie wsparcie można otrzymać
Szacowana stawka: 269,21 euro/ha
Działanie polega na wysiewie (najpóźniej do maja) na gruncie ornym mieszanki składającej się z co
najmniej trzech gatunków roślin miododajnych z określonej listy, przy czym każdy wysiewany gatunek
nie może stanowić mniej niż 20% i więcej niż 50% składu mieszanki.
Obszar z roślinnością miododajną tworzony jest na fragmencie lub całej działce rolnej (min.
powierzchnia 0.1 ha) lub w formie pasa o szerokości od 3 do 9 metrów i minimalnej długości 100 m.
Płatność w przeliczeniu do hektara.
W skład mieszkanki mogą wchodzić nasiona roślin długo kwitnących, których nektar jest
wykorzystywany przez owady zapylające: słonecznika zwyczajnego Helianthus annuus, facelii
błękitnej Phacelia tanacetifolia, gryki zwyczajnej Fagopyrum esculentum, koniczyny czerwonej
Trifolium pratense, lucerny siewnej Medicago sativa, wyki siewnej Vicia sativa, lnu zwyczajnego
Linum usitatissimum, ogórecznika lekarskiego Borago officianalis, nostrzyka białego Melilotus albus.
Zakaz:
– stosowania środków ochrony roślin
– stosowania nawozów mineralnych
– stosowania gnojowicy i osadów ściekowych
– wypasu zwierząt przed 1 października
– koszenie przed 1 październikiem
Celem interwencji jest wparcie praktyk rolniczych, które zwiększają składowanie węgla w glebie,
magazynują CO2 z atmosfery w roślinach i zmniejszają jego emisję. Ekoschemat obejmuje 8 praktyk:
• ekstensywne użytkowanie TUZ z obsadą zwierząt – Celem jest ochrona bioróżnorodności poprzez
właściwe gospodarowanie na TUZ o niskiej wartości produkcyjnej. Praktyka będzie przyczyniała
się do ograniczenia zagęszczenia zwierząt. Obsada zwierząt trawożernych w gospodarstwie musi
wynosić co najmniej 0,3 DJP/ha TUZ i maksymalnie 2 DJP/ha TUZ w okresie wegetacyjnym roślin.
Dodatkowo obowiązuje zakaz przeorywania TUZ w okresie realizacji ekoschematu;
• międzyplony ozime/wsiewki śródplonowe – Celem jest poprawa stanu i ochrona gleby przed
erozją.
Praktyka polega na:
– utrzymywaniu roślin w postaci a) wsiewek roślin bobowatych drobnonasiennych lub mieszanek
z udziałem roślin bobowatych drobnonasiennych w uprawę główną lub b) międzyplonów ozimych
w formie mieszanek utworzonych z co najmniej 2 gatunków roślin w terminie do 1 października
i utrzymywanych, co najmniej do 15 lutego następnego roku. W okresie utrzymania międzyplonu
ozimego dopuszcza się jego mulczowanie, jednak nie wcześniej niż po 15 listopada;
– zakazie stosowania środków ochrony roślin: na międzyplonach ozimych – przez okres ich
utrzymania; a w przypadku wsiewek śródplonowych – od momentu zbioru uprawy głównej przez
co najmniej 8 tygodni lub do momentu wysiewu kolejnej uprawy głównej.
• opracowanie i przestrzeganie planu nawożenia – wariant podstawowy i wariant z wapnowaniem.
Celem jest właściwe zarządzanie nawożeniem dostosowanym do zasobności gleb w azot, fosfor,
potas, magnez, wapń (N, P, K, Mg, Ca) i potrzeb roślin z wykorzystaniem analizy gleby i systemów
wspomagania decyzji w zakresie nawożenia.
Praktyka składa się z dwóch wariantów:
– wariantu podstawowego (bez wapnowania) polegającego na opracowaniu i przestrzeganiu planu
nawozowego do powierzchni gruntów ornych i trwałych użytków zielonych w gospodarstwie,
opartego na bilansie azotu oraz chemicznej analizie gleby, określającego dawki składników
pokarmowych (N, P, K i Mg oraz potrzeby wapnowania);
– wariantu z wapnowaniem, który obejmuje opisany wyżej zakres podstawowy rozszerzony
o zastosowanie wapnowania. Wsparcie w zakresie wapnowania do poszczególnych działek
rolnych przysługuje nie częściej niż raz na 4 lata.
• zróżnicowana struktura upraw – Celem jest poprawa jakości gleby i potrzeba odbudowy materii
organicznej poprzez wzbogacenie struktury upraw o gatunki roślin, które wpływają zarówno na
dodatni bilans materii organicznej, jak i na zwiększanie różnorodności biologicznej. Praktyka
polega na uprawie co najmniej 3 różnych upraw na gruntach ornych w gospodarstwie, przy czym:
1) udział uprawy głównej w strukturze zasiewów nie przekracza 65% i udział najmniejszej uprawy, nie
może być mniejszy niż 10%;
2) co najmniej 20% w strukturze zasiewów stanowią: uprawy gatunków roślin mających pozytywny
wpływ na bilans glebowej materii organicznej (m.in. bobowate), oraz
3) udział łącznie zbóż i rzepaku w strukturze zasiewów nie przekracza 65%, oraz
4) udział upraw mających ujemny wpływ na bilans materii organicznej (m.in.: okopowe) nie przekracza
30%.
(Za odrębną uprawę uznaje się uprawę zgodnie z definicją określoną w ramach normy DKR 7).
• wymieszanie obornika na gruntach ornych w ciągu 12 godzin od aplikacji – Celem jest
ograniczenie emisji amoniaku do atmosfery. Praktyka polega na wymieszaniu obornika z glebą
maksymalnie w ciągu 12 godzin od aplikacji na gruncie ornym. Potwierdzane to będzie za
pomocą tzw. zdjęcia geotagowanego przy wykorzystaniu aplikacji udostępnionej przez Agencję
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa;
• stosowanie płynnych nawozów naturalnych innymi metodami niż rozbryzgowo na gruntach
ornych i trwałych użytkach zielonych – Celem jest zachęcenie rolników do stosowania metod
doglebowych podczas aplikacji płynnych nawozów naturalnych, co przyczyni się do ograniczenia
emisji amoniaku do atmosfery ze stosowanych nawozów. Praktyka polega na stosowaniu określonej
ilości płynnych nawozów naturalnych innymi metodami niż rozbryzgowo na gruntach ornych
i trwałych użytkach zielonych;
• uproszczone systemy uprawy – Celem jest wsparcie konserwującej uprawy roli, poprzez
zachowanie naturalnych zasobów przyrody przy równoczesnym osiąganiu zadowalających plonów.
Na gruntach ornych uprawa roślin będzie musiała być prowadzona w formie uprawy konserwującej
bezorkowej lub uprawy pasowej (strip – till), przy czym: zabiegi uprawowe wykonywane są
z odstąpieniem od uprawy płużnej w zespole uprawek pożniwnych i przedsiewnych; po zbiorze
uprawy pozostawia się na polu całość resztek pożniwnych w formie mulczu.
Praktyka nie obejmuje uprawy zerowej;
• wymieszanie słomy z glebą – Sposób na zwiększanie poziomu zawartości materii organicznej
w glebie. Praktyka polega na rozdrobnieniu i wymieszaniu całej słomy z glebą lub jej przyoraniu po
zbiorze plonu głównego na gruntach ornych.
Jakie wsparcie można otrzymać
Szacowana stawka: Wysokość wsparcia odpowiada liczbie punktów przypisanych do danej praktyki.
Wartość 1 pkt wynosi ok. 100 zł
System punktowy do ekoschematu Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami
odżywczymi
Praktyki w ramach ekoschematu Rolnictwo węglowe
Proponowana liczba pkt (1pkt = ok. 100 zł):
1. Ekstensywne użytkowanie trwałych użytków zielonych z obsadą zwierząt 5 pkt
2. Międzyplony ozime/Wsiewki śródplonowe 5 pkt
3A. Opracowanie i przestrzeganie planu nawożenia – wariant podstawowy 1 pkt
3B. Opracowanie i przestrzeganie planu nawożenia – wariantz wapnowaniem 3 pkt
4. Zróżnicowana struktura upraw 3 pkt
5. Wymieszanie obornika na gruntach ornych w ciągu 12 godzin od aplikacji 2 pkt
6. Stosowanie płynnych nawozów naturalnych innymi metodami niż rozbryzgowo 3 pkt
7. Uproszczone systemy uprawy 4 pkt
8. Wymieszanie słomy z glebą 2 pkt
Ekoschemat mogą realizować tylko te gospodarstwa, które spełnią warunek uzyskania minimalnej
liczby punktów. Minimalna liczba punktów określana jest jako równowartość punktów, jakie
rolnik otrzymałby w sytuacji realizacji na co najmniej 25% powierzchni użytków rolnych najwyżej
punktowanej praktyki.
Płatność roczna – przyznawana do powierzchni gruntów objętych poszczególnymi praktykami
w ramach ekoschematu.